Maria Konopnicka naszą patronką.

M.Konopnicka (pseud. Jan Sawa) pisarka

„Rota”
„A jak poszedł król na wojnę”,
„W piwnicznej izbie”
„Mendel Gdański”
„Pan Balcer w Brazylii”
„ O krasnoludkach i sierotce Marysi”
„Na jagody”
„Stefek Burczymucha”
„Jak to z lnem było”
Kalendarium życia Marii Konopnickiej

23 maja 1842 – w Suwałkach w rodzinie inteligenckiej pochodzenia ziemiańskiego urodziła się Maria Wasiłowska

1849 – przenosiny do Kalisza

1855 – poznanie na pensji sióstr sakramentek w Warszawie Elizy Pawłowskiej, później Orzeszkowej, wieloletniej przyjaciółki i swego wydawcy

1862 – ślub z ziemianinem Jarosławem Konopnickim

1863 – pomoc powstańcom walczącym w okolicach Bronowa

1875 – debiut poetycki (pod pseudonimem) w piśmie Kaliszanin

1877 – rozstanie z mężem, wyjazd z dziećmi do Warszawy

1878-1884 – liczne podróże po Europie, spowodowane m.in. kuracją jednej z córek, dotkniętej chorobą umysłową

1893 – zbiór nowel Na drodze (m.in. Mendel Gdański i Nasza szkapa)

1896 – powieść dla dzieci O krasnoludkach i sierotce Marysi

1902 – organizowanie protestu opinii światowej przeciwko prześladowaniom dzieci polskich we Wrześni

1903 – otrzymanie w „darze narodowym” dworku w Żarnowcu koło Krosna

1908 – Rota

1909 – poemat Pan Balcer w Brazylii

8 października 1910 – Maria Konopnicka umiera na serce w sanatorium pod Lwowem

„Nie rzucim ziemi, skąd nasz ród”

Rota – drugi hymn narodowy Polski.

Rotę napisała M. Konopnicka najprawdopodobniej na przełomie 1907 / 1908 roku w związku z osławioną akcją tzw. hakaty, której głównym celem było wywłaszczenie i wynarodowienie, zamieszkałej na terenie ówczesnego zaboru pruskiego, ludności polskiej. M. Konopnicka czynnie występowała przeciwko tej akcji i innym pruskim gwałtom, zwłaszcza w czasie strajku młodzieży szkolnej we Wrześni w 1901 r. Konopnicka będąc we Florencji zwróciła się o pomoc, w imieniu kobiet polskich, do kobiet Europy i Ameryki. Sprawą tą zainteresowała też wiele wpływowych osobistości i władz. Znalazło to odbicie w prasie włoskiej, która podkreślała, iż mimo długoletniej niewoli, Polacy potrafią walczyć w obronie swojej kultury i tożsamości narodowej.

W 1902 r. pisze poetka wiersz pt. „O Wrześni”, świadomie stylizowany na nutę ludową, łatwo zapadający w pamięć, a zaczynający się od słów:

Tam od Gniezna i od Warty

Biją głosy w świat otwarty

Biją głosy, ziemia jęczy:

Prusak dzieci polskie męczy!

W listopadzie 1908 r. „Rotę” opublikował krakowski miesięcznik Przodownica. Tekst opatrzony był dedykacją: „Ludowi śląskiemu – Maria Konopnicka”.

17 lutego 1910 r. w liście do ks. Józefa Londzina – redaktora „ Gwiazdki Cieszyńskiej” M. Konopnicka wyjaśniła genezę Roty i cel, jaki przy pisaniu jej przyświecał:

Pozwalam sobie na ten Rok Grunwaldzki przesłać wiersz napisany dla Wielkopolski. Wy tam, na Śląsku, drodzy Rodacy, tak samo prześladowani jesteście, i myślę, że dobrze jest wzmacniać ducha narodowego w szeregach walczących z germanizacją. Pragnęłabym, aby Ślązacy nie tylko powtarzali w sercu swoim tę Rotę przysięgi na wierność Ojczyźnie, ale żeby to była ich pieśń i wyraz ich duszy.

Wielką mobilizację i pełny rozgłos uzyskała Rota w pamiętnym Roku Grunwaldzkim 1910, gdy odśpiewana została w czasie uroczystości odsłonięcia pomnika Grunwaldzkiego w Krakowie,, w dniu 15 lipca. Muzykę do Roty napisał wybitny kompozytor, Feliks Nowowiejski.

Nowej pieśni słuchano ze łzami w oczach. Pieśni wyrażającej najskrytsze marzenia wielu pokoleń Polaków, którym przyszło żyć pod obcymi zaborami. Pieśń ta towarzyszyła przez długie lata walkom na barykadach Poznania w 1918 roku, Powstaniach Śląskich i w okresie I i II wojny światowej, a także podczas triumfalnych pielgrzymek do Ojczyzny Jana Pawła II.

Pieśń ta towarzyszy nam i dziś szczególnie w chwilach ważnych dla narodu. Obwieszczamy wtedy światu:

… Nie rzucim ziemi, skąd nasz ród, nie damy pogrześć mowy!